پزشکی – فک و صورت
در یک دهه گذشته، استفاده از اسکن و پرینت سه بعدی، به متخصصین و جراحان فک و صورت این امکان را داده است که با دقت و سرعت بالاتری به تشخیص و درمان بیماریهای این حوزه بپردازند.
یکی از کاربردهای مهم این حوزه استفاده از مدل سرجری برای بررسی دقیق تر شرایط بیمار و همچنین بررسی تغییرات اسکلتالی به ویژه در جراحی فک و صورت می باشد.
یکی دیگر از کاربردهای مورد استفاده در این حوزه، بررسی صحت و دقت پروتز طراحی شده از طریق ساخت نمونه از پیش ساخته شده می باشد.
در جراحی دهان و فک و صورت (OMFS)، فناوری چاپ سه بعدی برای بهبود دقت در برنامه ریزی درمان، افزایش قابلیت پیش بینی جراحی، کاهش زمان عمل و کاهش هزینه های کلی به کار گرفته شده است. کاربردهای متعدد آن را در مدیریت تروما و بازسازی فک و صورت، جراحی ارتوگناتیک، پروتزهای فک و صورت، بازسازی مفصل گیجگاهی فکی (TMJ)، ایمپلنت های دندانی (راهنماهای جراحی چاپ شده با چاپ سه بعدی و ایمپلنت های دندانی با چاپ سه بعدی) و همچنین مهندسی بافت برای بازسازی استخوان فک و صورت نام برد.
پروتز شخصی سازی شده برای بازتوانی ناحیه از دست رفته فک و صورت ناشی از تروما، ضایعات پاتوبیولوژیکی و یا بیماریهای مادرزادی طراحی می شود. به دلیل پیچیدگی آناتومیکی این نواحی و برای دستیابی به تقارن صورت فرد، استفاده از پروتزهای شخصی سازی شده توصیه می شود. این پروتزها علاوه بر بهبود کیفیت زندگی فرد زیبایی ظاهری را نیز به فرد باز می گرداند. بنابراین با استفاده از طراحی و ساخت افزایشی می توان به تمامی نیازهای بیمار را رفع کرد.
