ایمپلنت یک تجارت پر رونق است. هر سال بیش از چهار میلیون نفر به جراحی تعویض مفصل زانو نیاز دارند و پیش‌بینی می‌شود که این تعداد تا سال 2030 به 10 میلیون نفر برسد. این تقاضا ناشی از پیری جمعیت و افزایش نرخ چاقی می باشد که باعث فرسوده شدن سریع‌تر مفاصل می گردد، ولی بیماران انتظار بیشتری از ایمپلنت ها دارند. آنها میخواهند با وجود ایمپلنتهایی که در بدن آنها کاشته شده است، حتی به ورزشهای سنگین بپردازند. بنابراین این توقع بیماران سبب پیشرفته شدن روز افزون ایمپلنتها میگردد. پیشرفتهای اخیر در زمینه ایمپلنتهای استخوانی حاکی از استفاده ساختارهای هندسی پیچیده و متخلخل برای افزایش استخوان سازی و در نتیجه ثبات بیشتر و طول عمر بالاتر است.

با استفاده و طراحی و پرینت سه بعدی دقت و سرعت جراح افزایش، و زمان جراحی کاهش مییابد که این امر میتواند نتیجه ایمن تری را به همراه داشته باشد. با استفاده از تکنولوژی سه بعدی میتوان یک پروسه جراحی را از قبل مدلسازی کرد. به عنوان مثال یک جراح ارتوپد متخصص زانو میتواند موقعیت دقیق پروتز را قبل از ایجاد برش تعیین کند. با استفاده از مدلسازی سه بعدی میتوان تعیین کرد که آیا پروتز به خوبی در موقعیت قرار میگیرد یا خیر و همچنین بررسیهای لازم را برای فیکسیشن پروتز انجام داد.

آزادی عمل در طراحی، سازگاری و یکپارچگی از ویژگی های منحصر به فرد ساخت افزایشی در صنعت پزشکی می باشد. این امر برای تولید کنندگان تجهیزات پزشکی و ارتوپدی، ایمپلنتها و همچنین ارتزها و پروتزها فرصتهای گستردهای را ایجاد میکند. امکان کنترل کامل بر روی هندسه، مواد و طرحهای خاص بر اساس دادههای ویژه هر بیمار، توانایی ارائه طرح درمانهای بیشتر و پیاده سازی طرح درمان های پیچیده تر را ممکن سازد. همچنین وجود این ملاحظات میتواند بازسازی بیومکانیکی را سادهتر سازد و پیاده سازی روشهای درمانی نوآورانه را ممکن سازد.